Günümüz devletleri halklarını bahtiyar kılmak sebebiyle eğitime büyük 1 ehemmiyet vermekte, sahip oldukları kaynakları bu alanda değerlendirmeyi yeğlemektedirler. Doğrusu bunda da haklıdırlar. 

Ülkemizin bu anlayış ve uygulama zorunluluğundan soyutlanamayacağı gerçeğinden hareketle, henüz milli Kurtuluş Savaşı sürek ederken, Büyük Atatürkün eğitimkonusunu devamlı gündemde tuttuğu ve cenk sonrası kurduğu Türkiye Cumhuriyetinin temelinin kültür olduğunu bütün tarafa ilân ettiğini biliyoruz. Yine onun eğitimdir ki 1 ulusu şanlı, özgür ve bağımsız kılar. Eğitim ve eğitimciden mahrum 1 millet henüz millet olma kimliğini kazanamamıştır. sözleri, eğitim, eğitimci ve eğitim kurumlarına verdiği önemi göstermektedir. 

2000li yıllara girdiğimiz bu günlerde en büyük davamız, yine eğitimdir. devamlı değişen, gelişen bilimsel ve teknolojik alandaki yeniliklere ayak uydurabilmemizin tek yolu eğitimden geçmektedir. Öyleyse nasıl 1 eğitim ve nasıl 1 insan modeli? 

Öğrencilerimizin kendi alaka, dilek ve yetenekleri doğrultusunda birbirini yetiştirmelerine imkân tanıyan, demokratik, lâik, modern, bilimsel ve Türk milliyetçiliğini temel alan ve bu temellerin üzerinde gelişen eğitim 

Millî, manevî, insanî, ahlâkî ve kültürel değerlerimizi içtenlikle benimseyen, bunları geliştiren ve koruyan, Atatürk ilke ve devrimlerine bağlantılı, ailesini, ulusunu ve vatanını gönülden seven ve bunları yüceltmek sebebiyle devamlı gayret harcayan, Türkiye Cumhuriyetinin vatandaşı olmaktan gurur duyan ve bu ülkeye hizmeti en büyük fazilet sayan, din, dil, ırk, cinsiyet ayrımı yapmaksızın her insanların haklarına, düşüncelerine ve inançlarına saygı duyan, zihinsel, bedensel, ruhsal ve duygusal yönden sağlıklı, kendisiyle ve toplumla barışık, kendine saygı ve emniyet duyan, emeğe kıymet veren, özgür ve bilimsel düşünceye, geniş dünya görüşüne sahip, grupla çalışma alışkanlığı kazanmış, gereksinim duyduğu veri kaynaklarına ulaşabilen ve öğrenmeye yaşam boyu sürek eden 1 süreç hâline getirmiş 1 insan tipi yetiştirmek en büyük ödevimiz olmalıdır.

ÇAĞDAŞ EĞİTİM VE SEVGİ 

Sevgi bütün kapıyı açan anahtar, yaşamın lokomotifi ve mutluluğun şifresidir. 

Dünyamızın yaşanılır hâle gelmesi sebebiyle bütün şeyden faza sevgiye ihtiyaç var diye düşünüyorum. Aslında dünyanın yaratılış nedeni de sevgiye dayanmaktadır. 

Yaşamın bütün alanında ve anında onsuz hiçbir şeyin doğru dürüst yapılamayacağı ortada. Nasıl ki 1 canlının suya, ışığa ve havaya gereksinimi varsa, insanın da bütün dönemde sevgiye gereksinimi bulunur. İnsanın sulh ve huzur içinde yaşaması kritik ölçüde sevgiye bağlıdır. İnsan sevgisinin olmadığı 1 dünyayı düşünmek dahi istemiyorum. 

İnsanın dünyadaki bütün ilişkilerinde en büyük belirleyici kuşkusuz sevgidir. Ticarî, sosyal, ekonomik, kültürel, psikolojik ve dinsel ilişkilerde hep sevginin gücü belirleyicidir. Düşünebiliyor musunuz?İnsanın doğumundan ölümüne kadar geçen sürede, bütün ilişkilerde sevgi ve sevginin gücü başrolü oynamaktadır. Doğuyorsunuz, büyümeniz sebebiyle sevgiye ihtiyaç var. Okula gidiyorsunuz sevgiye ihtiyaç var. Başarılı olmak istiyorsunuz, ülkenizi ve ulusunuzu yüceltmek istiyorsunuz ona ihtiyaç var. Evlenip yuva kuracaksınız ve bahtiyar olmak istiyorsunuz onsuz olamazsınız. Daha yüzlerce misal verilebilir. İnsanı, içine düştüğü kötü durumlardan, bedensel ve ruhsal hastalıklardan kurtaracak olan yine odur. Öyleyse sevgi sebebiyle, yaşamın yapıcı, yaratıcı, onarıcı ve sürükleyici gizil gücü diyebiliriz. farklı 1 deyişle yaşamın lokomotifi, mutluluğun şifresi dememiz sebebiyle hiçbir engel yoktur sanırım. 

Yaşamımda epey olaylara tanık olmuş 1 eğitimci bi şekilde en karmaşık toplumsal olaylarda ve problemli bireylerde dahi sevginin bütün kapıyı açan sihirli, gizemli 1 anahtar olduğunu gözlerimle görüp eylemsel bi şekilde yaşamışımdır. Dünyanın ve ülkemizin, sevgi ve saygı eksikliğinden, birtakım dönemlerde ne korkunç durumlara düştüğünü ve ne kaoslar yaşadığını hepimiz biliyoruz. Yaşamın bütün alanında olduğu gibi, eğitim-öğretimde de sevgiye mutlak ihtiyaç bulunur. Öğretmenin öğrenciyi, mesleğini, ülkesini ve insanını elbet sevmesi gerekir başarılı olabilmesi sebebiyle. Öğrenci de bundan değişik değildir. Öğretmeni ve okulu sevmese, dersi sevmese başarılı olması muhtemel değildir. Ve yine en başarılı muallimler de sevgi anahtarını kullanan ve o anahtarı kullanmasını öğreten muallimler arasından çıkmıştır. Ülke, millet ve insan sevgisiyle yoğrulmuş, Çağdaş medeniyet Düzeyi ideali birlikte yetişmiş eğitimciler, eli öpülecek, saygıyla anılacak öğretmenlerdir. 

Sonuç bi şekilde bütün sistemde olduğu gibi modern eğitim sisteminde de sevgi, diğer antitelerle ile bana göre en vazgeçilmez unsurdur. Diğer yandan fabrikada, tarlada, bütün iş yerlerinde verimin artması sebebiyle, ilişkilerin sağlıklı yürümesi ve başarılı olabilmek sebebiyle sevgi en kritik gereksinmedir. Sevginin olmadığı veya eksik olduğu yerlerde nihaî hedeflere hiçbir vakit ulaşılamayacağı yadsınamaz 1 gerçektir. 

Ekolojik dengenin korunmasında da, doğa-insan ilişkilerinin sağlıklı sürmesinde de sevgiye ihtiyaç bulunur. Sevgisizlik sonucu katledilen doğa 1 gün geliyor intikam alıyor (toprak kayması, sel baskını, hortum vs.). 

Sevgiyi evrensel ilişkilerde, evrensel boyutta düşünmek ve evrenin bütün boyutuna yaymak, evrenselliğin en kritik koşulu olmalıdır. yalnız o vakit savaşsız, sömürüsüz, huzurlu ve bahtiyar 1 dünya yaratılabilir. 

Amaçları epey iyi saptanmış yepyeni 1 eğitim seferberliği çerçevesinde beyni bilgiyle, yüreği sevgiyle dolu, gerçekten idealist muallimler ve ülke koşullarına elverişli programlarla yalnız uzun vadeli hedeflere ulaşabiliriz 

not:alıntıdır